¹



     Weinige inheemsch-Hollandsche liederen hebben in korten tijd zulk een verbazingwekkende populariteit kunnen verwerven als de ballade van de „Ouwe Taaie”. Er zijn er beslist velen, die zich wel eens hebben afgevraagd, op welke verschillende wijze succesnummers eigenlijk tot stand komen... en een vaag vermoeden hadden, dat de historie van die totstandkoming wel eens zeer merkwaardige zou kunnen zijn.
     Ik ben erop uit getrokken om te achterhalen hoe en waar dit lied het levenslicht aanschouwde. Welnu, het schijnt, dat te Noordwijk woonachtig is een gezeten en eerzaam kweeker van bloembollen, die den achtenswaardigen naam draagt: „van Schoten”. Het schijnt voorts, dat opgemelde kweeker met vrienden en bekenden een feestje wilde organiseeren en groote moeilijkheden ondervond bij het fourageeren van de benoodigde „Ouwe Taaie”. Hun algemeen heimwee naar „Ouwe Taaie”, acuut gemaakt door deze speciale moeilijkheden, kreeg uiting in den vorm van een tafellied met verschillende strofen, waarop het gezongen refrein luidde: „Ouwe Taaie.... Yippie Yippie enz.”
     Er zou nog niets zijn gebeurd, als in die buurt niet had rondgezworven de algemeen bekende Eddie Christiani.... die aan het feest ging deelnemen, enthousiast werd over het lied, bij de verschillende strofen muziek fabriceerde en het geheel over de radio lanceerde. Toen stiet Eddie Christiani plotseling op een probleem.... had den tekst; hij had de melodie, maar hij wist den naam van den schrijver van het lied niet. Hij wist wèl, dat de auteur in Noordwijk woonde.
     Eddie Christiani’s levensweg is trouwens avontuurlijk en slingerend geweest. Zijn guitaargave is aangeboren. Hij was voorbestemd om guitarist te worden. Eddie en een guitaar zijn als de positieve en negatieve polen van een magneet.... Zij móéten eenvoudig bij elkaar komen Eddie heeft nooit les gehad. Hij heeft een volkomen natuurlijk gehoor, een feilloos rhythmisch gevoel en bovendien het kostbaarste wat een musicus kan hebben: een ongelooflijke beheersching van chromatische toonladders. Elke compositie van hem zit vol chromatische wendingen De eerste guitaar, die hij van zijn leven in handen had, nam hij prompt mee in een roeiboot op een gracht, waar hij nogal wat opzien baarde. Hij trachtte op het ding te spelen midden op het water, met als eenig tastbaar resultaat dat hij zijn roeispanen kwijt raakte. Daarna nam hij zijn guitaar bij den steel en begon met het instrument te paddelen. Helaas ontglipte de steel aan zijn vingers en zijn guitaar verzonk in de diepten der Amsterdamsche grachten.

     Klaas Smelik, de oude rot in het vak der luisterspelen en groot minnaar van de zee, is op Zondag 4 April begonnen met het eerste luisterspel in een serie „Van het Zoute Water”. De titel van dit luisterspel is rijk aan suggestie: „Ten Zuid Oosten van New Foundland”. Op 18 April komt: „Welkom in Holland” en op 2 Mei „De Vreemde Gast”. Al deze hoorspelen zijn geschreven door Klaas Smelik; Klaas’ naam is een garantie voor de kwaliteit.... hij verstaat, als man die al meer dan tien jaren met het radio-bijltje heeft gehakt, de techniek van het luisterspel in finesses. Smelik is een merkwaardige figuur.... altijd rondwandelend in een korte zware jekker en een bontmuts hetgeen hem vagelijk het voorkomen geeft van een oud-Russischen grootvorst. Onder redactie van dezen grootvorst begint eerlang een serie „Menschen in hun werk”, waarin als zuiver luisterspel intrigues worden gebracht, geweven rond het werk van alledag. Een rijke bron, die hier wordt aangeboord!

W. W. WATERMAN.

[1]	Column uit „Cinema & Theater”, 1943, nr. 16 (Amsterdam, 16-04-1943).