Radio Gil Club 1

Hello hello hello, dit is Phyllis het zusje van Leonie met de mooie beenen Miller. Waar Leonie is weet ik niet. Waarschijnlijk alvast gedoken .. De lucht is vol van duikgeruchten. Wij heg en het plan om veel geld te gaan verdienen met een bemiddelingsbureau van duikadressen. Wat vroeger woningruil was wordt nu duikruikl. Zooiets in den stijl van:

Twee tot dusver ondergedoken Katjangs wenschen gerieflijke kelder te ruilen met twee oude rustige N.S.B.-ers thans luxueuze villa bewonend. Brieven aan de GIL postbus 2 Hilversum.

En hier komen de eerste twee platen; wie weet ... dit kan werkelijk onze laatste GIL wel eens zijn, al gelooven het het niet ́ echt. En daarom geven we ij dit programma wat reprises van populaire nummers. Hier eerste Bing Crosby in "The Lonesome Road, gevolgd door Artie Shaw in "Jungle Drums".

I en II

De meest wilde geruchten doen hier de ronde. Maar na de blije ge zichten van de eerste paar dagen worden de gelaten hoe langer hoe langer want het schijnt dat de Duitschers after all toch NIET van plan zijn op stil te vertrekken, op vilten pantoffels, in een donkeren nacht. Dit fata morgana gaat blijkbaar niet door. Dat is natuurlijk droevig. Maar nog veel droeviger is, dat uw en mijn vrienden de Engrlschen niet opschieten ... Intusschen staat de aanvoer van aardappels en graan, die weer op orde was gekomen, zoo goed als stop. Vele plaatsen hier in de Hollandsche driehoek hebbe hebben voor twee of drie dagen voedsel in voorraad...

Maar daarover dadelijk meer. Nooit te veel van die sombere verhalen achter elkaar. Het is elcht voor de spijsvertering. Maar goed voor de digestie zijn de volgende opnamen van de High Yellers;

Eerst; een swing bewrking van het Schotsche liedje Annie Laurie, en daarna; Lover Come Back to me.

En nu wat ons op het hart lag in verband met de naderende Canadeezen. Sind enkele dagen zooals wij reeds zeiden steeds de voedsel aanvoer zoo goed als stop. Waarom dat mag de hemel weten. Niet uit angst voor de vliegtuigen ... niet omdat de wegen zijn afgesloten want ook dat is niet zoo. Eenvoudig omdat iedereen zyn auto thuis houdt en met zijn duimen zit te draaien. Als d    Canad ezen niet doorstooten en zoo een eind maken aan het vreemde Niemandsland waarin we wat voedsel betreft hier hangen, wordt de toestand nu eerst recht catastrofaal. Montgomery's hoofdleger heeft zich van deze uithoek Holland afgewend.

De Engelschen hebben d n moreelen plicht om de verward situatie op te helderen en d ́ o ́ or te stooten zoodat we eindelijk eens kunnen zien of de beloofde schuiten met levensmiddelen werkeliuk bestaan.

Gebeurt dat niet en blijven xe aan den Oostkant van de Ijsselinie rondhangen ... tja luisterende swingvrienden ... trek dan je buikriem maar een paar gaatjes aan.

En hier komt een merkwaardige opname. De pianist van de High Yellers heeft de stijl van Tddy Wilson gemixt met die van Peter Kreuder ... en zoo een lang niet gekke piono Medleygepresteerd. Erin zitten de nummers;

V en VI

Stardust,      Idaho en Two Sleepy People. Daarna komt het veel gevraagde Swinging the Blues. Van de High Yellers.

Langzaam maar zeker nadren we weer het einde van de uitzending. Wat ons, wij herhalen het, erg bezig houdt blijft het probleem of de Engelschen ons hier rustig in ons gebrek aan ver zullen laten hongeren ... of inderdaad doorstooten. Eén week uitstel kost honderden dooden. Wij zijn werkelijk benieuwd of de Engelschen met hun geschreeuw over hongersnood hier, nu werkelijk alles erop in zetten om deze toestand op te lossen.

Intusschen: WHO      door het  uartette van Benny Goodman.

VII	En dit is het einde van deze uitzending. Hopelijk tot de volgende week. Wedden dat we dan NOG gillen? De laatste plaat is BLUE LOU 2

[1]

In het NIOD-archief draagt deze tekst het nummer "22"; de datum van uitzending is niet bekend, maar als we de woorden "Waar Leonie is weet ik net" uit deze uitzending vergelijken met "Dit is Swinging Sally Silver, afscheid nemend ... en de hoop dat Leonie volgende week is opgedoken", mogen wij misschien wel concluderen, dat de onderhavige uitzending vlak na die van 22 februari 1945 viel. Al mogen we niet al te veel waarde hechten aan dit soort opmerkingen, omdat die uitzending van 22 februari nog begon met "Dit is Leonie-weet-jij-nog-clandestiene-sigaretten-te-koop-Miller" (zie ook noot 9 aldaar). In elk geval moet deze uitzending na die van 22 februari hebben plaatsgevonden, omdat op 22 februari de High Yellers geïntroduceerd werden. Blijkens de tekst van de uitzending van 22 februari was er in deze tijd nog maar één uitzending per week; in dat geval moet deze uitzending dus op 1 maart hebben plaatsgevonden.

[2]	En hier houdt het tweede (en laatste) blaadje op. Niet bekend is of de uitzending hier werkelijk ophield.