VRIJDAG – Een prettig televisiegesprek was gisteravond in het K.R.O.-programma het interview van Manus Willemse 2 met de Amsterdamse taxichauffeur Jongkind 3, die in Duitsland een bliksemcarrière als operazanger zal trachten te veroveren. Interessante vragen werden rustig en met een vleugje humor beantwoord en met de zangproeven, die Jongkind gaf, werd van het geheel een levendige flits gemaakt.
De documentaire „Old Shatterhand leeft”, gebaseerd op de biografie van Karl May door drs. F. C. de Rooy 4, was niet onaardig, doch getuigde helaas niet van veel originaliteit ten aanzien van inhoud en vormgeving. De vele wetenswaardigheden waren uit de genoemde biografie gehaald, de filmflitsen waren voor een deel afkomstig uit het Duitse nieuwsjournaal en de foto’s waren zonder al te veel lijn kris kras in de documentaire verwerkt. Jammer, men had naar onze smaak iets meer kunnen maken van dit romantisch en tot de verbeelding sprekende onderwerp.
De Eurovisie-reportage van de start van de Parijse zesdaagse was levendig en bracht iets van die ondefinieerbare sfeer in de huiskamers die wielerwedstrijden van dit formaat kenmerkt.
Van geheel andere aard, maar even belangwekkend en spannend was daarna tenslotte de Eurovisie-uitzending uit Brussel van het internationale concours hippique.
Vanavond draait Langenberg het tweede vervolg van de Amerikaanse film Rin-tin-tin 5 en daarna een documentaire over de Interpol, het werk van de internationale politie. Tenslotte een programma van Berlijn Humor vroeger en nu. Antwerpen brengt een variété-programma getiteld t.v.-circus. Lopik en Luik zenden niet uit.
Manus Willemsen (* ? , † ?) was o.a. chef klassieke muziek van de KRO, spreker op de Nederlandstalige plaatopname van Prokofjevs „Peter en de wolf” (Philips N 02605 R), tussen 1953 en 1963 tien jaar lang jurylid van het internationale vocalisten concours in „-Hertogenbosch en het Scheveningen Internationaal Muziek Concours 1987.
Dr. F. C. de Rooy (voluit: dr. Ferdinand Carel de Rooy, * 9 juni 1919 , † 4 maart 1998) was in het dagelijks leven leraar Frans te Zwolle, later Rijswijk/Z.H. en in zijn vrije tijd dé Karl May-kenner van Nederland. Van zijn hand is o.a. het boekje „Old Shatterhand - Kara Ben-Nemsi - ook voor U! De boodschap van Karl May, de idealist uit het Avondland” (Tilburg: Drukkerij van het R.K. Jongensweeshuis, 1955) en hij redigeerde en gaf in de jaren 1962-1967 de 50 bekende Karl May-pockets bij Uitgeverij Het Spectrum uit.
Rin-Tin-Tin is de naam die aan een reeks Duitse herders werd gegeven die de hoofdrol speelden in een langlopende filmreeks rond een hond die allerlei heldhaftige daden verrichtte. De oorspronkelijke Rin-Tin-Tin (* 10 september 1918 , † 10 augustus 1932) werd in 1918 door de Amerikaanse korporaal Lee Duncan nabij van de Franse stad Toul in Lotharingen uit een gebombardeerde hondenkennel gehaald, minder dan twee maanden voor het einde van de Eerste Wereldoorlog. Er zijn tussen 1922 en 1931 in totaal vijftien films over en met de oorspronkelijke Rin-Tin-Tin gemaakt („Man from Hell’s River” was de eerste, „The Lightning Warrior” de laatste). Andere Duitse herders zetten onder dezelfde naam nog jaren de filmreeks verder. Van 1954 tot 1959 liep op de Amerikaanse televisiezender ABC ook een televisiereeks rond het dier. De grote vraag is nu: welke van al deze films en of tv-afleveringen werd op 1 maart 1956 uitgezonden?
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
