Een voetbalwedstrijd tussen elftallen, samengesteld uit nazaten van Apachen en Kiowa’s, trok in Amerika veel publiek. (Magdalen Bulletin) Dat het voetbal vele volken in zijn ban gevangen houdt hoef ik niet meer te vertolken, deze stelling is reeds oud; of je ergens ver in Vuurland dan wel woont in Berg en Dal, ’t is egaal, dat wee’k secuur want voetbal speelt men overal. Maar ik moest toch even lachen toen men mij daar melding gaf van een match tussen Apachen en Kiowa’s, ik stond paf en m’n lachen werd dra pruilen, mijn reactie was aldus dat ik wel had kunnen huilen, ach, ik ben ’n romanticus. Toen ik, joch van twalef jaren, braaf Old Shatterhand verslond met mijn handen in mijn haren en de tong half uit mijn mond, zat ik heerlijk te genieten van die kaerels zonder vrees, puur-patente prairie-pieten waardoor ik Karl May zo prees. Winnetou, u mag ’t wel weten, werd voor mij een soort idool, fier en hoog te paard gezeten was ’t ook vast geen apekool; ’k volgde al zijn avonturen, kende elk Indiaan, al die romantiek, da’s ’t zure, is helaas om zeep gegaan... Romantiek is gans verdwenen, dat vervult me toch met schrik nu mijn helden zich gaan lenen tot een mieters potje-kick; waar eens wilde krijgers streden, sluipend alle prairies door, klinken, oh, wat tijd, wat zeden, nieuwe kreten.... Settumfoor!

[1]

In: Het Rotterdamsch Parool, 28 mei 1956. Phida Wolff jr. (* 1906 , † 27 september 1998), geboren en getogen Amsterdammer, begon in 1934 als administrateur van de Rotterdamsche Voetbal & Athletiek Vereniging Feijenoord, het huidige Feyenoord. In de jaren ’60 en ’70 was hij secretaris en chroniqueur van de club, die als eerste Nederlandse vereniging de Europacup I, de Wereldbeker en de Europacup III (ook wel UEFA-cup genaamd) won.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website