| [2] | Joris Ivens (voluit: George Henri Anton Ivens, * 18 november 1898 , †
28 juni 1989) was een Nederlands filmregisseur en filmmaker van communistische signatuur, met name gericht op documentaires. In eigen land raakte hij onder meer omstreden
vanwege zijn film ter ondersteuning van de Indonesische onafhankelijkheidsbeweging. Bovendien heeft Ivens zijn talent verscheidene malen in dienst gesteld van communistische
dictaturen. Zo vertrok hij in 1931 naar de Sovjet-Unie om voor het bewind van Jozef Stalin (voluit: Josif Vissarionovitsj Dzjoegasjvili, Georgisch: იოსებ ბესარიონის ძე ჯუღაშვილი,
Russisch: Иосиф Виссарионович Джугашвили, bijgenaamd Stalin, 6 december [juliaans]/18 december [gregoriaans] 1878 , † 5 maart 1953) de propagandafilm „Het lied van
de helden” te maken, over de bouw van de nieuwe stad Magnitogorsk in de Oeral. Deze stad werd voor een belangrijk deel gebouwd door Goelag-dwangarbeiders, veelal
slachtoffers van Stalins collectivisering van de landbouw (die gericht was tegen de boeren). Ivens richtte zijn camera liever selectief op de duizenden Komsomol-vrijwilligers
en partijleden die eveneens in Magnitogorsk werkten. De dwangarbeiders zou hij later vergelijken met „onkruid”. Ook het maoïstische China heeft Ivens gediend; in
1976 voltooide hij „Hoe Yukong de bergen verzette”, een film waarin Mao’s (voluit: Mao Zedong, ook wel: Mao Tse-toeng, vereenvoudigd Chinees: 毛泽东,
traditioneel Chinees: 毛澤東, pinyin: Máo Zédōng, * 26 december 1893 , † 9 september 1976) zogenoemde Culturele Revolutie wordt verheerlijkt.
|
